کفشهام جا مانده اند توی گلهای جاده...

یادگاری برای نسلهای بعد، یادگار نسل بی خاصیت!
نسلی که حرفی از خودش نداشت، که حرفهاش را لبخوانی میکرد از لبهای نسل قبل، نسل خیلی قبل، نسل خیلی خیلی قبل از خودش!
نسلی که خودش هم توی گل فرو رفت، تا بشود کود برای باغچه‌ی نسل بعد!
و این بهترین کار نسل بی خاصیت است! بی خاصیت بودن مطلق...
تا نسلهای بعدی نتوانند لبخوانی کنند، تا...
آنها حرف خودشان را بزنند...